De deur kraakte open. Eva hield haar adem in en staarde de donkere gang in. Haar hart bonkte in haar borstkas. Ze wist dat ze hier niet moest zijn, maar de mysterieuze uitnodiging had haar nieuwsgierigheid gewekt.

“Kom naar kamer 11 om middernacht,” stond er op het kaartje.

Ze schuifelde naar binnen en de deur sloot met een klap achter haar. Plotseling hoorde ze voetstappen. Ze draaide zich om en zag een schaduw naderen. De geur van mannenparfum, vermengd met zweet, vulde de lucht.

“Wie is daar?” fluisterde ze.

Een stem antwoordde uit de duisternis, “Je bent gekomen. Goed. Het spel kan beginnen.”

Met een snelle beweging sprong de schaduw naar voren en greep haar keel. Eva wilde schreeuwen, maar er kwam geen geluid. Tegelijkertijd voelde ze een warme hand om haar pols klemmen, die haar ruw naar voren trok. Ze voelde zijn adem in haar nek en zijn lichaam dicht tegen het hare.

Zijn gezicht was dicht tegen het hare en hij fluisterde, “Dit is je kans. Durf je je aan mij over te geven?”

Eva’s gedachten tolden. Verzetten was haar eerste instinct, maar toen ze hem nog dichterbij voelde, raakte ze opgewonden en in de war. Terwijl ze twijfelde, werd zijn greep om haar nek strakker en trok hij haar nog dichter naar zich toe. Hij wilde een antwoord.

Eva’s hart bonkte harder, maar voordat ze iets kon zeggen, vielen er een paar dronken mensen binnen en was de man verdwenen. Verward bleef Eva achter.