Er zijn van die dagen. Dat ik me zo alleen voel. Met het donkerste in mijn hoofd. Ik ben ziek en nee niet lichamelijk maar mentaal. Ik worstel met alles in het dagelijks leven. Soms zeg ik weleens dit leven dat is niet voor mij gemaakt of ik hoor niet in deze maatschappij. Soms denk ik en voelt het ook alsof ik makkelijk vervangbaar zal zijn. Dit omdat vele zeggen me nooit te laten vallen. En ik er op het einde toch nog altijd alleen voor kom te staan.

De dagen zijn donker het lijkt wel alsof ik in een storm loop. Een storm die komt en dan gaat hij weer 1/2 weken en dan komt hij weer een maand. Het klinkt gek omdat ik niet begrijpt wat het is. Wat is die donkere wolk die steeds terug keert. Ik heb weinig tot geen hulp. Dit omdat iedereen denkt dat ik geen hulp wil aannemen.

Ik wil jullie vertellen hoe dat komt. Ik heb zoveel hulp gehad wat niks hielp. Dat ik de motivatie naar jaren heb weggelegd. En ik sta er niet gek van te kijken als ik dit gedaan heb uit zelfbescherming. Om te voorkomen dat ik hoop op iets wat nooit gebeurt. Want zoveel wat ik in mijn leven droomde heb ik naast mij moeten leggen. En inmiddels na jaren heb ik geen dromen meer..

Ook heb ik moeite met de gedachten dat mensen denken dat ik alles begrijp. Ik heb namelijk vaak het idee dat ik veel begrijp behoorlijk veel. Maar ook een gedeelte niet. Ik denk gewoon heel anders na in situaties. Ik ben vaak veel negatiever dan andere mensen. Niet dat ik dat wil maar dat gebeurt gewoon. De laatste tijd probeer ik positief te zijn in een wereld waar ik niet wil zijn. Ik ben druk van buiten. Dit omdat mijn hoofd zo ontzettend ontploft. En ik het voor mezelf probeer te houden. Dat komt omdat ik zoveel mensen al ben kwijt geraakt in mijn leven. En ik zo bang ben in de steek gelaten te worden.

Ik merk wel dat ik ontzettend rustig word van dieren. Van het aaien en het knuffelen. De lach die ik vaak op mijn gezicht draag is niet het gevoel wat ik in mijn hart heb. Ik wil jullie nog wat mee geven. En dat is probeer iemand te steunen door dik en dun. En er niet alleen in de mooie tijd ervoor iemand te willen Zijn. En nee dit bedoel ik niet als sneer naar de mensen om mij heen. Want ook die zijn ervoor mij geweest. Alleen sommige hebben periodes te veel voor mij geprobeerd te doen. En daarom gewoon te veel hooi op hun vork genomen. En daar voel ik me behoorlijk schuldig over.