English version

The success of a long distance relationship

A long distance relationship: It’s not as hard as most of you think it will be, it’s not as easy as I thought it would be.

A lot of people travel for hours per car, bus, train or even airplane to see their love. Unfortunately (or to be honest happily), I am one of them, because Cupido has taken his shot again on a guy living abroad. It’s exactly a month ago that I woke up with trembling knees at 03.00 o’clock in the night. I was on my way to the airport with my best friend, Charlot. It is quite the experience to fly with me, as I have a fear of flying. I am sure Charlot had to laugh a lot at my bouncy and nervous behavior. But we arrived safely at Antalya Havalimanı with Transavia Airlines. Yes, my boyfriend lives in Turkey and no, he is definitely not one of those womanizers… He is everything but not that…

I’ve been here two times before and both those times it was within a couple of minutes by bus to the hotel. But of course, when I want to be somewhere as quickly as possible Murphys law jumps in. I was joking at the baggage carousel that my suitcase was still at Schiphol Airport, but my grin changed to a worried look after 10 minutes. Where was my suitcase? Come on, it wouldn’t really have been left at the Schiphol right? I was pretty relieved when I recognized my suitcase after quite a while. As it was very busy in the bus, I had to wait again for everything and everyone. The bus driver told us that Spice hotel & Spa would be the fourth stop. THE FOURTH STOP?? SERIOUSLY?? I didn’t see my boyfriend for 5 months! Well, the next 10 minutes could be added too of course. I wanted to sleep a little bit, but I felt the adrenaline taking over.

The closer we got to Belek (the village of the hotel), the bigger the grin on my face. And it was getting more beautiful; probably the most beautiful thing of a long distance relationship happened next. The closer we got to the hotel, the more my eyes started to sparkle. Thát feeling of happiness through your whole body is one thing, but the feeling of happiness in your eyes… When you can’t stop all the beautiful emotions, it made everything worth. And after 5 months of waiting, I finally saw him waiting for the bus. I almost broke the window and the only thing I heard Charlot saying to me “Go to him now, I’ll take care of the rest…”

True love doesn’t know distance

I heard a lot of people telling me the last couple of weeks “A long distance relationship… that won’t work in the long run” or another common sentence “It is and will always be a man who has his needs”. Well I definitely have a different opinion about that.
My brother traveled for almost 3 years to the UK and back, because his girlfriend lived there (I think the long distance relationship is in the family). Last year she moved to the Netherlands and started to live with him. So there are enough successful examples.

To be honest, I think it depends on the fact of how strong the love is and how you respect each other. Insecurity, jealousy and complaining is a part of every relationship and then it doesn’t matter if your love lives a street away or in another country. Nobody wants to be claimed and I also find it difficult to give him the space in busy times. Although, if you really love someone, you will respect this person and you will do everything to make her/him happy.

Yes, it is heartbreaking that I can’t give him a hug or kiss right now. However I chose to have this feeling from the start of our relationship, but I’m for sure there will be a moment of happiness in my eyes soon again. So is a long distance relationship difficult/impossible? No I don’t think so… If it is real love it will find a way to the future

Succes van een lange afstandsrelatie

Een lange afstandsrelatie: Niet zo moeilijk zoals de meeste mensen denken, niet zo eenvoudig zoals je zelf denkt!

Mensen zitten uren in de auto, de bus, de trein en het vliegtuig om hun geliefde te ontmoeten. Helaas (of eigenlijk gelukkig) ben ik daar één van, want cupido heeft nogmaals raak geschoten op een jongen in het buitenland. Precies een maand geleden stapte ik met knikkende knieën om 03.00 uur ’s nachts mijn bed uit. Ik was onderweg naar Schiphol met mijn beste vriendin, Charlot. Het is een hele beleving om met mij te vliegen, want ik heb vliegangst. Ik weet zeker dat Charlot zich af en toe rot heeft gelachen om mijn stuiterballende, soms wat nerveuze gedrag. Maar we waren veilig met Transavia op Antalya Havalimanı geland. Ja, mijn vriend woont in Turkije en nee, hij is niet één van zo’n vrouwenverslinders… Alles behalve dat…

Ik ben twee keer eerder in Antalya geweest en beide keren zat ik binnen een paar minuten in de bus onderweg naar het hotel, maar wanneer ik dan een keer zo snel mogelijk ergens wil zijn dan moet het allemaal weer lang duren hoor. Bij de bagageband grapte ik dat mijn koffer nog op Schiphol stond, maar na 10 minuten begon mijn grijns te veranderen in een bezorgde blik. Waar bleef mijn koffer nou? Hij zou toch niet echt zijn achtergebleven hé? Oh, wat was dat een opluchting toen ik mijn koffer begon te herkennen. Ook in de bus was het wachten op alles en iedereen, want het was erg druk. De chauffeur vertelde dat Spice hotel & Spa de vierde stop zou zijn. DE VIERDE STOP?? Hallo, ik heb mijn vriend 5 maanden niet gezien! Ach ja, dan kan die 10 minuten extra er ook nog wel bij. Ik wilde gaan slapen, maar ik voelde een adrenaline opkomen.

Hoe dichter we bij Belek (het dorpje) aan kwamen, hoe groter de grijns op mijn gezicht werd. En het werd alleen maar mooier, misschien wel het mooiste van een lange afstandsrelatie. Want hoe dichter we bij het hotel waren, hoe meer mijn ogen begonnen te glinsteren. Dát gevoel van blijdschap in je hele lichaam is één ding, maar dat gevoel van blijdschap in je ogen.. Het niet kunnen tegenhouden van de emoties, dat maakte het alles waard. En uiteindelijk na 5 maanden wachten, zag ik hem dan vanuit de bus. Ik had nog net geen gat in het raam geslagen en het enige wat ik Charlot op dat moment hoorde zeggen “Ga maar naar hem toe, ik regel de rest wel…”

Echte liefde kent geen afstand

Ik heb de afgelopen weken veel mensen om mij heen horen zeggen “Een lange afstandsrelatie… dat gaat op den duur toch niet werken” of een ander hele bekende “Het is en blijft een man die hebben wat dingen nodig”. Daar denk ik echter anders over. Mijn broer heeft drie jaar op en neer gereisd naar Engeland, omdat zijn vriendin daar woonde (ja, het zal wel in de familie zitten die lange afstandsrelaties). Vorig jaar is zij overgekomen naar Nederland om met hem te gaan samenwonen, dus er zijn genoeg bewijzen dat het wél kan.

Ik denk dat het afhankelijk is van hoe sterk de liefde is en in hoeverre je elkaar respecteert. Onzekerheden, jaloezie en zeuren horen nou eenmaal bij relaties en dan maakt het niet uit of je geliefde een straat verderop woont of in een ander land. Het is namelijk de vraag hoe je zelf ermee omgaat en in hoeverre je je geliefde ermee belast. Niemand houdt er namelijk van geclaimd worden en ook ik vind het lastig om hem vooral in zijn drukke periodes de ruimte te geven. Maar ik denk dat als je echt van iemand houd, dan respecteer je diegene en doe je er alles aan om diegene ook gelukkig te maken…

En dat ik op dit moment niet even snel naar hem toe kan om hem een kus of knuffel te geven? Dat is inderdaad heel jammer, maar daar is nu even niets aan te doen. Ik wist waar ik aan begon toen ik een relatie met hem ben aangegaan, maar ik weet zeker dat er snel weer een moment komt dat ik de blijdschap in mijn ogen voel. Dus een lange afstandsrelatie moeilijk? Nee, dat denk ik niet… Als het echte liefde is dan zal het zijn eigen weg naar de toekomst vinden.