Corona…Het laat me allemaal niet los. Van de week hoorde ik een verhaal dat nog steeds door mijn hoofd heen spookt. Iemand die in de zorg werkt vertelde mij dit verhaal en dat wil ik toch even delen.

Ze had daar een mannelijke bewoner en zijn vrouw was overleden. 60 jaar getrouwd waren ze. Maar door Corona mocht deze man NIET bij de uitvaart van zijn eigen vrouw zijn. Hoe is dit toch mogelijk? Mijn hart breekt. Als ik me bedenk dat ik niet bij de begrafenis van mijn eigen man mag zijn word ik al lichtelijk gek in mijn hoofd. Laat staan als je 60 jaar bij elkaar bent geweest!

Wat als het jou overkomt?

Dit scenario zette mij aan het denken. Want stel ik heb Corona, en mijn man is net dood gegaan – dan mag ik in principe ook niet bij de begrafenis zijn. Nu kan ik misschien nog schijt hebben en denken! Fuck jullie, ik ga toch naar de begrafenis van mijn man. Maar zo een oude man die opgesloten zit in een verpleeghuis / verzorgingstehuis die kan dat natuurlijk niet.

Die zit daar echt opgesloten en andere mensen bepalen voor hem wat wel en niet goed is. De overheid heeft hem gewoon het recht ontnomen om bij de uitvaart van zijn eigen vrouw te zijn. En waarom? Vanwege Corona.

Vanwege Corona worden ouderen nu opgesloten, in quarantaine geplaatst, rechten ontnomen. Vooral als je in een zorgcentrum of verpleeghuis zit heb je niets meer te vertellen. Je kan wel zeggen, hey ik neem het risico wel – ik leef liever 2 maanden met mijn familie dan 6 maanden alleen om dan dood te gaan. Maar die keuze heb je niet meer. Die keuze wordt je ontnomen.

Gestraft worden omdat je oud bent

Terwijl ik dit schrijf komt er een heel zwaar en verdrietig gevoel over me heen. Kan je voorstellen dat je je hele leven hebt gezwoegd om eindelijk aan te komen op je bejaarde leeftijd. En dan mag je niets meer bepalen. Andere mensen bepalen dat je binnen moet blijven, andere mensen bepalen dat je geen bezoek meer mag, andere mensen bepalen dat er toch 1 iemand op bezoek mag, andere mensen bepalen of je naar een begrafenis gaat of niet.

Het maakt niet uit of je al 60 jaar getrouwd bent, zelfs dat is geen uitzondering. Want Corona en de maatregelen die gaan voor alles.

Vragen stellen

Aan deze mensen zijn we het verplicht om verder te kijken dan onze neus lang is.

Kloppen de maatregelen wel? Werken mondkapjes wel? Hoe werken vaccins? Is 1,5 meter wel logisch? Hoeveel kans is er dat je daadwerkelijk overlijd aan Corona? Wie bepalen deze dingen allemaal? En zijn de mensen die deze dingen bepalen wel te vertrouwen? Wie maakt de vaccins? Zijn er mensen die verdienen hieraan? Zijn er niet meer slachtoffers vanwege Corona in plaats van door Corona?

Het zijn vragen die niet iedereen wil stellen. Mensen worden er gestrest en depressief van, mensen willen hier niet over na denken. Dus hop hoofd in het zand, volgen en zo min mogelijk klagen. Ik begrijp het ook helemaal, het is een goede strategie als je geen energie hier aan wilt kwijtraken.

Maar misschien als je het verhaal leest van deze meneer. Die na 60 jaar niet eens zijn vrouw mag begraven. Iemand zonder keuze, iemand zonder stem… Misschien kan je dan toch een klein beetje energie en kracht vinden om hier toch over na te denken. Dit mogen we onze oudere generaties toch niet door laten maken?