Het is vandaag maandag 23 maart. Ik voel me raar… Ik kan het niet zo goed omschrijven maar ik ga toch proberen. Vanochtend werd ik wakker met een heel raar gevoel, iedereen is bezig met Corona en het komt ook steeds dichterbij.

De laatste paar dagen hoor ik via vrienden steeds vaker dat ze via via iemand kennen die aan Corona is overleden. Ik hoor ook steeds vaker dat het niet zomaar griepje is en dat het behoorlijk heftig is. Tegelijkertijd hoor ik ook dat veel mensen het kunnen krijgen en er weinig van merken. Het maakt me allemaal een beetje in de war.

Niet alleen Corona zelf maakt me in de war maar ook de gevolgen die het heeft. Bijvoorbeeld voor mijn bedrijf… Veel klanten zijn geraakt en hebben nu weinig inkomsten. Daardoor kunnen ze mij ook niet betalen en is er voor mij ook veel minder werk. Dat geeft best wel wat stress. Als het goed is komt er een regeling voor de ZZPer. Vanmorgen heb ik me daarvoor aangemeld. Ik hoop dat ik er snel meer over hoor want dit levert best veel stress op.

Ook voor zieke mensen om me heen maak ik me zorgen. Mijn vader is net gediagnosticeerd met kanker. Ik ben erg bang wat Corona voor invloed heeft op mijn vader. En natuurlijk niet alleen op mijn vader me ook op alle andere mensen in dit soort situaties. Doordat er veel Corona patiënten zijn en er veel aandacht naar hun uitgaat is er gewoon weg minder tijd en plek voor mensen zoals mijn vader.

Ik probeer er niet te veel over na te denken maar soms gaan mijn gedachten toch die kant op. Wat als er op het moment te weinig hulp is voor mijn vader? Of wat als hij te lang moet wachten en daardoor de kanker bijvoorbeeld uitzaait? Het zijn enge dingen.

het zijn rare tijden. Het lijkt allemaal onwerkelijk. Maar het Een beetje van me afschrijven dat helpt wel. Ik kan me voorstellen dat het voor anderen ook kan helpen. Wil jij je verhaal kwijt dan kun je me altijd je blog sturen via info@kwebbelkous.com! Ik deel je verhaal graag.

Ik wil iedereen heel veel sterkte wensen in deze rare tijden 💖.