Corona is nu bijna een jaar aan de gang en wat een impact heeft het gehad. Naar mate de maanden verstrijken en de media en paniek steeds meer de overhand hebben gekregen worden de 2 kampen steeds groter.

Het ene kamp wil alles doen om dit virus te weren. Ze geven daar hun grondrechten voor op, nemen vaccins, gebruiken mondkapjes en houden overal 1,5 meter afstand. Welke schade er verder door Corona bij komt kijken (denk aan vereenzaming in verpleeghuizen, depressies, uitstellen operaties, mentale problemen, faillissementen etc.) dat hebben ze allemaal over om te vechten teven dit virus.

Dan heb je het andere kamp, het kamp dat niet zomaar de media en politici geloofd en kritische vragen stelt. Het kamp dat niet zijn grondrechten wil afstaan omdat ze niet begrijpen waarom. Waarom moeten we in lockdown terwijl er elk jaar problemen zijn op de IC? Terwijl we elk jaar mensen moeten verplaatsen vanwege te korten? Waarom blijft er bezuinigd worden als we het al jarenlang niet redden? Waarom sluiten we nu nog steeds ziekenhuizen?

De kampen begrijpen elkaar moeilijk en de gemoederen lijken steeds meer op te lopen. Het kritische kamp wil het kamp beschermen dat bereid is zo zijn grondrechten op te geven. Maar die vinden juist dat ze hun grondrechten moeten opgeven vanwege het andere kamp. Want die willen geen mondkapjes dragen en vaccins nemen.

Zelf zit ik in het kamp van de kritische vragen maar doordat ik de afgelopen tijd steeds meer stress ervaar wanneer ik met mensen uit het andere kamp praat ben ik gestopt met kritische vragen. Of naja gestopt, ik hou ze gewoon voor mezelf.

Iedereen is zo overtuigt van zijn eigen mening, ikke ook hoor begrijp me niet verkeerd, maar ook luisteren naar andermans mening zit er niet meer bij. Dat vind ik lastig. Ik vind het juist erg interessant om met iemand van het andere kamp te praten. Hoe denk je er over, waar haal je je info vandaan, hoe komt het dat je dat denkt etc.

Maar een gesprek is bijna niet mogelijk. Na 2 zinnen willen mensen al niet meer met je praten. Ze zeggen bij voorbaat al dat het niet klopt en willen niet eens weten hoe je aan de informatie komt. In plaats daarvan herhalen ze wat er op televisie word gezegd. “Ja maar jij wil toch ook een plekje in het ziekenhuis”, “Ja maar de IC kan het niet aan”, “Ja maar er zijn enorm veel besmettingen” etc etc.

Ik vind het vermoeiend dat mensen zo zijn. Geen begrip voor elkaar en alles baseren op media die slechts een klein deel van het verhaal vertelt. Vaak vol paniek en angst, want hey de kijkcijfers hé!

Mensen die dicht bij me staan hebben me in deze Corona periode echt verrast en dat vind ik jammer. Ik merk spanningen en stress en mijn gedachten maken overuren over Corona.

Daarom heb ik besloten er mee te stoppen. Geen Corona praatjes meer, minder Corona nieuws. Ik zit me een beetje druk te maken om het andere kamp terwijl het die helemaal niet uitmaakt wat de feiten zijn. Die zijn het afgelopen jaar zodanig beïnvloed door de media, censuur en vele reclame campagnes dat ze een beeld hebben gevormd. Feiten kunnen helaas geen verschil maken aan dit beeld.

Dus het kost vooral heel veel energie en dat schiet eigenlijk niet op. Daarom ga ik er mee stoppen. Ik ga lekker alles van me afschrijven in plaats van dat ik dingen op social media gooi.

Dat is misschien sowieso maar beter ook 

Zo ik ben weer een beetje opgelucht en met dat ik aan het schrijven ben heb ik ook weer nieuwe inzichten opgedaan. Ik raad iedereen aan om lekker te gaan schrijven, dat lucht op en helpt je verder! Wil je schrijven maar niet zomaar? Stuur je verhaal dan in, dan plaats ik hem hier. Dan ben jij er vanaf en wie weet bereik je nog iemand ermee die er ook wat aan heeft.