Het met elkaar musiceren is een bijzonder leuke bezigheid. Als dat gedaan wordt in een repetitie-sfeer is dat al heel aangenaam en gezellig. Maar het geoefende in de praktijk brengen en het liefst voor een (luisterend) publiek, is nog veel leuker. Het bezorgt je als muzikant een gevoel van waardering. Applaudiserende mensen (toehoorders), telkens na een gebracht nummer, laten zien dat er erkenning en sympathie is voor datgene wat je met elkaar geoefend hebt. Je doet en brengt het met elkaar, al moet gezegd dat een slagwerker en zijn drummen een aparte plaats innemen.
Drummen is vooral ondersteunend
Een drummer bevindt zich ‘op een eiland.’ Hij of zij wordt gezien als de man of vrouw op de achtergrond, die weliswaar deel uitmaakt van de band (de ritme-sectie – hoe klein of hoe groot dan ook), maar het totaal ‘slechts’ completeert – niets meer of minder. Het tegendeel is natuurlijk waar. Het drumstel is de basis van het ritme. In veel gevallen heeft de drummer een dienende en ondersteunende rol, maar die rol is groter dan je misschien denkt. Het is het niet alleen aangeven van de maat, het is ook de invulling geven aan en de sfeer bepalen van een nummer.
Potten en pannen
Ik mocht jarenlang met heel veel plezier deel uitmaken van een band. En dan zet je te alle tijden je beste beentje voor. Ik streefde altijd naar perfectie (perfectionist?). Je wilt het goed doen. Je wilt indruk maken (dus toch?). Ook al begeef je je fysiek op de achtergrond, je wilt dat het klinkt als een klok. Het is geen slaan op potten en pannen. Het is de juiste drumpatronen, de muzikaliteit en het ritme gebruiken en toepassen. En uiteraard soms dynamisch zijn, afwisselen en regelmatig creatief zijn en durven afwijken. De opbouw, de opstelling – eerst zijn de zenuwen er nog niet. Maar naarmate de tijd vordert en het publiek begint binnen te stromen (….), gaat het kriebelen. Positieve spanning heet dat. En die moet er zijn.
Vreugde in het spelen
Het eerste nummer kan altijd beter. Maar dan gaat het goed. je komt los, weet je in te houden of volledig te laten gaan. Wel binnen de structuur van het genre en de band. Je gaat er steeds meer lol en vreugde in hebben. Hoe leuker met elkaar, hoe beter het klinkt. En het publiek? Dat voelt en dat hoort dat. Het klapt. Het danst. Het beweegt mee op de maat van de muziek. Telkens weer. Dat voelt super! Een ding zei ik altijd tegen mezelf: nooit onverschillig zijn en ook nooit op de automatische piloot! Dat voor ogen houdend, geen concessies doen aan de kwaliteit, wierp en werpt altijd zijn vruchten af!
Drummen? Leuk, leuker, leukst!
Frank
Wil je ook een blog of verhaal op Kwebbelkous.com? Neem dan even contact met ons op!
Recente reacties