Je hebt extraverte mensen en je hebt introverte mensen. De meeste mensen die mij ontmoeten zien mij als een introvert mens. Tijdens gesprekken luister ik veel en zeg ik meestal weinig.

Sommige mensen denken dat ik niets te zeggen heb en dat ik daarom stil ben. Andere mensen denken dat ik niets durf te zeggen en daarom stil ben.

Maar het tegendeel is waar. Als ik in een gesprek zit zou ik het liefst 10 dingen erover zeggen. Maar dat kan niet dus ik moet er 1 uitkiezen. Dan ga ik voor en tegen argumenten afwegen – wat is beter om te zeggen..Gedachte 1? Of Gedachte 6? Laten we uit gaan van Gedachte 6..Kan ik dat zomaar zeggen? Komt het niet verkeerd over? Brengt het wel de boodschap over die ik wil brengen?

Tegen de tijd dat ik mijn gedachten gefilterd heb van 10 naar 1 dan is 9 van de 10 keer het moment om iets te zeggen al voorbij. Dus dan blijf ik maar stil. Tot de volgende discussie en dan begint het van voor af aan. Iemand zegt iets ik heb daar 10 gedachten over..Je kan er maar 1 roepen welke wordt het? Nadenken en het moment is voorbij..

Dus nee ik ben niet stil omdat ik niets te zeggen heb..Ik ben stil omdat ik zoveel wil zeggen dat ik even niet weet wat ik moet zeggen.